Wereldwijd worstelen journalisten met beperkingen op hun vrijheid van meningsuiting, Ook in Nederland en Europa duiken steeds vaker signalen op van subtielere vormen van censuur. Ook zelfcensuur speelt een rol: journalisten die bewust bepaalde woorden, invalshoeken of thema’s vermijden om conflicten of ontslag te voorkomen.
Censuur in de journalistiek lijkt in Nederland iets voor ”verre landen”. Zo werd de talkshow van Jimmy Kimmel per direct stopgezet in de Verenigde Staten. Ook in China, hier hebben ze zelfs een ”Great Firewall”, dit controleert toegang tot informatie en blokkeert websites die niet overeenkomen met de Chinese ideologie. Maar ook Nederland kent vormen van censuur.
In deze ”miniserie” van 3 artikelen spreek ik met 3 verschillende personen/organisaties vanuit hun perspectief, hoe kijken zij tegen censuur in de journalistiek aan?
Ik sprak student Jounalistiek en oud-student Mediaredactiemedewerker Vica Kolbeek over dit onderwerp.
”Censuur in de media zou ik omschrijven als een manier om informatie achterwege te laten voor het publiek. Onder druk van mensen met invloed, overheden.
Binnen Nederlandse media valt het volgens mij nog mee met hoe ernstig het probleem is, zeker als je het vergelijkt met landen zoals Rusland en China. Nederland daalt wel in de lijst van landen als het gaat om persvrijheid.
Zelf heb ik gelukkig nog niet meegemaakt dat ik dingen heb aangepast omdat het te gevoelig is. Het is wel de taak van de journalist om kritisch te zijn en verslag te doen, ook al is het een gevoelig thema. Thema’s en doelgroepen die nu gevoelig liggen zijn de oorlog in Gaza, asielzoekers hier in Nederland. Het belangrijke is bij dat soort onderwerpen om het niet uit de weg te gaan, maar het zo feitelijk mogelijk over te brengen. Niet een mening erin te verwerken. Maar het verschilt natuurlijk per medium hoe je dingen omschrijft, bij Eva Jinek waren er vier hoofdredacteurs te gast die gingen praten over hoe ze verslag doen over Gaza en waarom ze het wel of geen genocidaal geweld noemen. Ieder medium neemt daar andere beslissingen in.”
–
”Wat er volgens mij zou moeten veranderen om journalisten vrijer te laten werken is dat journalisten toegang moeten kunnen krijgen tot bepaalde documenten als ze erom vragen via een WOB verzoek. Ik weet dat bij de Europese Unie het heel lastig is, bijvoorbeeld Follow The Money heeft een heel team zitten die alleen WOB verzoeken doen omdat het maanden kan duren. Wat natuurlijk veel te lang is.”
–
